اورازان

«اورازان»، ده مورد بحث این مختصر، دهی است مثل هزاران ده دیگر ایران، که زمینش را با خیش شخم می‌زنند و بر سر تقسیم آبش همیشه دعوا برپاست و مردمش به‌ندرت حمام دارند و چایی‌شان را با کشمکش و خرما می‌خورند. و اگر نویسنده‌ی این سطور آن را برگزیده به علت علایقی بوده است که به آنجا داشته. «اورازان» مولد اجداد او بوده است و از نظر وابستگی‌های مادی و معنوی بخصوصی که در این‌ گونه موارد انگیزه‌ی رفت‌وآمدهایی از ده به شهر و از شهر به ده می‌شود تاکنون پنج‌شش باری اتفاق سفری به آن ناحیه برای او دست داده است که آخرین آن‌ها در تابستان ۱۳۲۶ بوده، مجموع مدت اقامت نویسنده در آنجا ضمن این مسافرت‌های موسمی و متناوب به بیش از یک سال رسیده و تهیه‌ی این یااداشت‌ها مشغولیت ایام اقامت او در آنجا بوده است. و اکنون که ترتیبی به آن‌ها داده می‌شود و برای انتشار آماده می‌گردد، خود نویسنده نیز نمی‌داند که آن را از چه مقوله بداند؟ آیا سفرنامه است؟ تحقیقی از آداب و رسوم اهالی است؟ یا بحثی درباره‌ی لهجه‌ای است؟ چون وقتی این یادداشت‌ها فراهم می‌شده است هیچ قصدی در کار نبوده، حتی قصد انتشار آن. و همان‌طور که گذشت فقط مشغولیتی بوده است در ایام فراغتی. و برای دیگران نیز اگر به هیچ کاری نخورد، دست‌کم مشغولیتی برای ساعات فراغتشان خواهد بود. – از مقدمه‌ی نویسنده