روانشناسی گروهی و کندوکاو در من

روانشناسی گروهی و کند و کاو در مَن نام کتابی از فروید است که در سال 1921 به انتشار رسید . در این تک نگاره فروید می کوشد تا یافته هایی را که از روان کاوی افراد به دست آورده است برای فهم پدیده اجتماعی تشکل های گروهی و رفتار فرد در آنها به کار بندد. در فصل نخست «درآمد»، او توضیح می دهد که روان کاوی از همان ابتدا نوعی روانشناسی اجتماعی بوده است، زیرا روان کاوی فرد را در حالتی تک افتاده و منزوی یا به قول معروف در خلاً، بررسی نمی کند؛ بلکه رابطهٔ او را با پدر و مادر ،معشوق پزشک و دیگر افراد مهم زندگی اش مورد مطالعه قرار می دهد تک افتادگی یا انزوا یا به قول فروید «نارسیسیسم» نوعی حالت آسیب شناختی ،است و تنها این وضعیت است که شایسته نام روان شناسی فردی است حال آن که فرد در حالت طبیعی به گونه ای درون ذاتی با دیگران در ارتباط است.