خود ویرانگر

راوی داستان فری را در میان تجربیات تلخ و رنج ها دنبال می کند که در پایان موجب رهایی او از آلام اعتیاد و آزادی نهایی می شود
فری در سرتاسر رمان از خشمی می گوید که با آن در جنگ است و آن را علت گرایشش به نوشیدن الکل و مواد مخدر می داند
خشم را می توان به عنوان آنتاگونیست رمان برداشت کرد زیرا فری معتقد است تا زمانی که یاد نگیرد آن را نادیده بینگارد و یا نابودش کند قادر به اصلاح خودش نخواهد بود.