تحلیل سیاست (پرسش از بازنمایی ها)

رهیافت «پرسش از بازنمایی‌ها» در تحلیل سیاست هیچ چیز را بدیهی نمی‌انگارد. چه‌بسا که موضوع کاوش آن خودِ ایده‌ی «سیاست‌گذاری‌» است. نفس ادعای سیاست‌گذاری، متناسب با دریافتی خاص از نقش دولت است که می‌خواهیم در آن مداقه کنیم. سیاست، بُعدی فرهنگی نیز دارد. سیاست در بستری تاریخی، ملّی و بین‌المللی شکل می‌گیرد و به همین اعتبار، بی‌راه نیست که به سیاست در معنایی انسان‌شناختی و به مثابه محصولی فرهنگی نیز بیاندیشیم. این شکل از مواجهه با سیاست ـ یعنی پرسش از منابع و چگونگی عملکرد سیاست ـ بخشی از پروژه‌ای بزرگ‌تر است: فهم چگونگی «واقع» شدن سیاست و تبعاتش برای آنان که مورد حکم‌فرمائی قرار می‌گیرند. هدف از پرسش درباره‌ی چگونگی واقع شدن سیاست، فهم این است که چه‌طور «نظم» تداوم می‌یابد و ما چگونه با و تحت انقیادِ قواعد زندگی می‌کنیم. بنابراین، پرداختن به سیاست عمومی و نحوه‌ی وقوع حکم‌فرمایی ـ در معنای موسعش ـ نه‌تنها شامل قوانین و قانون‌گذاری می‌شود، بلکه از آن فراتر، فهمی جامع از اداره‌ی اجتماعی و نقش متخصصان و کارشناسان را نیز در بر می‌گیرد.