کامو و فلسفه (جستارهایی درباره طاعون)

|طاعون استعاره‌ای از زندگی انسانی است، و رمان طاعون به مشتی نمونۀ خروار از این زندگی بررسی شده بدل می‌گردد.| کامو در اثر برجسته‌اش، طاعون، برای به تصویر کشیدن حقایق، از روایتی تخیلی استفاده کرد. او که خود چندین سال زندگی در قرنطینه را تجربه کرده بود، در این رمان به مضامینی پرداخت که به ویژه، پس از همه‌گیری کووید-19، برای تمام انسان‌ها قابل درک است: آسیب‌پذیری در برابر بیماری، انزوا، ترس از مرگ و در نهایت انسان‌دوستی. این کتاب، شامل مجموعه‌ای از مقالات معتبر است که مضامین فلسفیِ طاعون را مورد بررسی قرار می‌دهند و دیدگاه تازه‌ای درمورد این کتاب ارائه می‌کنند که در زمان حال و پس از بحران ویروس کرونا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. مطالعۀ این مقالات، همچنین برای کسانی که صرفاً به این اثر کلاسیک ادبی علاقه دارند، بسیار ارزشمند خواهد بود. از متن کتاب «راستش، طاعون هرگز پایانی ندارد، و وقتی زمان می‌گذرد و ما تصمیم می‌گیریم – یا نمی‌گیریم – درمورد نابرابری‌ها و رنج‌های مستدام این دنیای در محاصره سخن بگوییم، ساکت و خاموش می‌ماند. درمان‌ها مستلزم همبستگی و ازخودگذشتگی‌اند، اما می‌توانیم آینده‌ای را تصور کنیم که نابودگران ریشه‌کن شده‌اند و امنیت و سلامت به همۀ قربانیان بازگشته است.»