پدیدارشناسی سارتر

دیوید رایزمن در کتاب حاضر بر اساس پدیدارشناسی سارتر در تعالی اگو و هستی و نیستی به توصیف روندی می‌پردازد که آگاهی طی آن از خود به ‌مثابه‌ی یک شخص در میان اشخاص دیگر آگاه می‌گردد. او در همین راستا عناصر بنیادین پدیدارشناسی سارتر از جمله آگاهی پیشا-تأملی، تأمل، روان، نگاه، خودفریبی و … را شرح و بسط می‌دهد. هدف رایزمن از نگارش این کتاب در وهله‌ی نخست، به دست دادن تفسیری از تفکرات سارتر متقدم (پدیدارشناس) است، اما تبیین‌هایش سایر تحلیل‌های انتقادی از مواضع سارتر را نیز دربرمی‌گیرد و در عین حال با اشاره به آراء مفسرانِ تفکر وی به توسعه‌ی فهم ما در این حوزه کمک شایانی می‌کند.