اگزیستانسیالیسم

هر بحثی درباره ی موجودات جهان اساسا با ایجاد تمایز میان «وجود» و «ماهیت» آغاز می شود. ماهیت حقیقت یک موجود است؛ تفاوت اگزیستانسیالیسم با فلسفه ی کلاسیک در پاسخی است که به این پرسش داده می شود در انسان ماهیت تفوق دارد یا وجود؟ فلسفه کلاسیک – تا سده ی نوزدهم – قائل به اصالت ذات نسبت به وجود بود ذات انگاری مکتب تفوّق ذات به ماهیت است. اگزیستانسیالیسم در مقابل مکتب تفوّق وجود بر ذات است. البته مرز اکیدی میان این دو مکتب برقرار نیست و عده ای در حد فاصل میان آن ها می اندیشند در فصل پایانی اثر حاضر، اندیشمندانی مورد بررسی قرار گرفته اند که ذات انگاری و اگزیستانسیالیسم را به هم آمیخته و ترکیب کرده اند. این قبیل اندیشمندان برآنند که وجود انسان بر ماهیت او مقدم است ولی ضمنا ارزش انسان به ماهیت اوست. برای آن ها انسان در آن چنان که هست اعتبار می یابد نه در صرف بودن.