فرار از تیمارستان

هرگــز نخواســته بــود اول باشــد. حتــا ســکوت ایــن اتاق هــم مثل صدای جیــغ گوش خراش بــود. صدایــی ماننــد پنجــول کشــیدن یــا فریــاد دلخراشــی از تردیــد در ســرش می کوبیــد و شــدید می شــد تــا کــرش می کــرد. اول بــودن چیــز خوبــی بــود، رئیــس بــه او اطمینــان داده بــود. اول بــودن یــک افتخــار بــه حســاب می آمــد.