آزارشان به مورچه هم نمی رسید

هیچ‌کس نمی‌خواهد حقیقت را با صدای بلند اعلام کند. دراکولیچ به موضوعاتی پرداخته که او را واداشت در زمان جنگ، کشور مادری خود را ترک کند، جرایم جنگی هولناکی که باعث فروپاشی کامل یوگوسلاوی شد. او با استفاده از مشاهدات مستقیم خود از دادگاه‌ها و نیز منابع دیگر، از کسانی که در طول یکی از بی‌رحمانه‌ترین نبردهای قرن بیستم، به اتهام قتل، تجاوز، شکنجه، صدور حکم اعدام و جنایاتی دیگر محاکمه می‌شدند، تصویری عریان روایت می‌کند؛ چهره‌های سرشناسی چون رادیسلاو کریستیچ، اولین محکوم به نسل‌کشی، و بیلیانا پلاوشیچ، تنها زنی که به جنایت جنگی متهم شد.
«ژیگیچ با حالتی عصبی روی صندلی خود جلو و عقب می‌شود، انگار که هوس سیگار کرده باشد. بی‌تردید سیگاری است. اغلب مردان بوسنیایی سیگار می‌کشند. احتمالاً هوس فنجانی قهوه هم کرده باشد. در بوسنی قهوۀ غلیظی می‌نوشند که پیش‌تر آن را قهوة ترک می‌نامیدند. از خود می‌پرسم اکنون اصطلاح سیاسی درست آن چیست؟ قهوة صرب؟»