چهار صفر (سروسیمین)

دارم منفجر می شم از کلی حرف و فریاد. از این دنیایی که دارم توش زندگی می کنم. نمی دونم تا کجا می تونم بنویسم. نمی دونم داستانم تا کجا ادامه خواهد داشت! دارم تو ذهنم همه چیز مرور می کنم تا خوب یادم بیاد، تا بتونم یه داستان جذاب برای شما بنویسم. شاید کمی آروم بشم. نمی دونم از کی این حالت رو دارم؟ تو دنیای ما این حالت معنی نداره. فکر کنم یه بیماری نادر گرفتم. پر از احساس شدم. تو این مدتی که زندگی کردم، نشده موجودی رو با این همه احساس ببینم. امکان نداره. یادمه آخرین باری که به بانک احساسات مراجعه کردم برای گرفتن به مقدار احساس عشق، گفتن حداقل چهل و سه میلیون نفر تو صف جلوتر از شما هستند. اونا احساس های مختلف دیگه ایی رو با سود خوبی داشتند. منم از ناچاری یه کم احساس خشم و تعصبی ویژه آفریقایی کهن گرفتم و سه ماه ازش استفاده کردم. این احساسات معمولا چون زیادند، سود کمی برای بازپرداختش می گیرند تا مردم بیشتر تشویق به استفاده از این احساسات بشند.