پرواز شبانه و نامه به یک گروگان

اگر هنوز مبارزه مي کنم، کمي هم به خاطر تو است. به تو نياز دارم تا به شکوفايي اين لبخند يقين کنم. نياز دارم براي زندگي کمکت کنم. مي بينمت چه قدر ضعيف شده اي، چه اندازه مورد تهديد هستي، پنجاه سال عمرت را به دنبال خودت يدک مي کشي تا يک روز ديگر زنده باشي. تو که با تمام وجودت فرانسوي هستي، به طور مضاعف در خطر مرگ قرار داري. مفهوم جامعه اي را که ديگر اجازه ي مبارزه نمي دهد درک ميکنم. همگي مان مانند شاخه هاي يک درخت به فرانسه تعلق داريم. همان گونه که تو در گذشته به حقيقت من خدمت کرده اي، من هم به حقيقتي که پيرواش هستي، خدمت خواهم کرد. وظيفه مان کمک کردن به شماست در آن جايي که اکنون هستيد. يعني آزادي تان را دراين سرزميني که ريشه دواندن در آن حق مسلم تان است به شما برگردانيم. شما چهل ميليون گروگان هستيد. حقيقت هاي نو هميشه در دخمه هايي که خفقان در آن حکم فرماست جان ميگيرند: چهل ميليون گروگان در آن جا به حقيقت جديدشان مي انديشند. ما پيشاپيش در برابر اين حقيقت سر تسليک فرود مي آوريم.