وقتی نیچه در چهارراه نظام‌‌آباد گریست (پالتویی)

اعتراف می کنم که قاتل کوچکی هستم
من قاتل کوچکی هستم؛ آقای قاضی
می خواستم شاعر بزرگی بشوم
می خواستم بزرگ که شدم، شاعر بشوم