همه راه ها به کودکی ختم می شود

اشک آدمی
کودکی است پشیمان در آستانه در
هزاران نفر در جریان جنگ
غرق شده اند
از نخستین قطره باران در بیابان
تا میان انگشتان
تا هراس از سیل
در خیابان چشم ها
سیاه مشق های من کشتی های ناتمامند تمام سیاره خاطره دریایی باستانی است.
به امواج چهره و بال می بخشم قلب من موزه کوچک صدف هاست اما دلفین ها اشک را می خندند
آن ها فرشته های آبی اند
که کودک تنهایی با مژه هایش کشیده
با الهام از ابرها
عشق روایت های گوناگون از یک اشک است
که چهره آن را جابجا می کند