ناگهان

در باز شد و آن طرف حس ناگهان
حاضر شدی، اگرچه نمی کردم این گمان
خیلی خوش آمدی و قدم رنجه کرده ای!
آرام زیر گریه زدی که حبیب جان!
از آن شبی که روح تو رفته ست از تنم
دارم چقدر بعد تو با شعر، داستان
دلتنگ شعرهای تو بودم بیا نفس
لطفا کمی برای دل من غزل بخوان
در بین دختران محل چیز دیگری
با این غزل نمی شوم امروز میهمان؟
بی شک عزیز بین همه چیز دیگری
گل از گلت شکفت و من از شوق همچنان
خواندم: مرا بفهم که عمری ست خسته ام
نیش و کنایه می زنی ای شاعر جوان؟!