منظری به جهان

روکش شنگرفش حسابي جلا خورده بود اما بالايش اي حلقه ي تيره اي افتاده بود، از زير جلا مثل چيزي که زير آب ببيني سوسو مي زد که تا جايي يادم مي آيد جاي کوزه ي نقره اي قديمي بود، پر از شکوفه ي سيب يا صدتوماني و رز و ته تابستان داوودي و برگ هاي رنگي. محتويات کشوها يادم است که عين پسماند زندگي هامان جمع مي شدند؛ قلاده ي سگ، روبان حلقه گل هاي کريسمس، توپ گلف و دسته ي ورق، فرشته ي ژرمن، کارد کاغذبري که پسرعمو تيموتي خودش را با آن زد، مرکبدان کريستال و کليدهاي يک عالم در فراموش شده. ارثيه ي جانداري بود.