فضاهایی برای عبور

قرص نانی که برایت ظاهر کردم حدوداً در ارتفاع سی‌سانتی از میز آشپز خانه‌ات در هوا معلق است. میز معمولی‌ست و تویش دریچه‌ای نیست. پایین نان، قاب‌دستمال آبی‌رنگی در هوا معلق است؛ و نخی هم در کار نیست که دستمال را به نان وصل کرده باشد یا نان را به سقف یا میز را به دستمال- تو با بالا و پایین‌ بردن دستت این را ثابت کرده‌ای. اما خودت نان را لمس نکرده‌ای. چه چیز مانعت شده؟ نمی‌خواهی بدانی که نان واقعی‌ست یا این که تنها توهمی‌ست که من فریبکارانه به نحوی به چشمت واقعی جلوه داده‌ام. شکی نیست که می‌توانی نان را ببینی، حتا می‌توانی بویش را حس کنی؛ بوی خمیر ترش می‌دهد، و به نظر به حد کافی سفت هست؛ به سفتی بازوانت. اما آیا می‌توانی به آن اعتماد کنی؟ می توانی آن را بخوری؟ نمی‌خواهی که بدانی؛ تصورش کن.
[از داستانِ نان، مارگارت اتوود]
«فضاهایی برای عبور»
داستان‌های کوتاهی از
جان آپدایک، راسل ادسون، هانری میشو، دیوید اگرز، مارگارت اتوود، رولان توپور، خولیو کورتاسار، دن ابراین، ارسولا هگی، رد کسلر، پگی مک‌نالی، جروم استرن و …