عشق نامرئی

چه لذتي دارد وقتي نويسنده‌اي با استادي و به زيبايي به هدف مي‌زند. اريک امانوئل اشميت در عشق نامرئي استعداد شگرفش را در شکستن هنجارهاي اجتماعي و تغيير دادن بعضي از آن‌ها بار ديگر به اثبات مي‌رساند. هرکدام از داستان‌ها اين مجموعه به ظاهر از چيز ديگري مي‌گويند ولي مخاطب با خواندن آن‌ها آن چه در زير پنهان است را کشف مي‌کند: آن‌چه را که قهرمانان را به تقديرهاي متفاوتي مي‌کشاند؛ عشق را که بايد اشتياقش را داشت. در طلبش بود و از آن دفاع کرد. و چه زيبا که نويسنده در موخره از شان نزول داستان‌هايش مي‌گويد که اين خود شيريني مجموعه را دو چندان مي‌کند.