شعر در تکوین

دندانهای شیری جعبه ی کوچک درآمده
کمی قد کشیده، کمی پهن شده، کمی جادار
همه چیزش پدیدار گشته
جعبه ی کوچک بزرگ می شود
و گنجه ای که اکنون در دلش گنجانده
همان است که خودش درونش بود.
بزرگ می شود، بزرگ و بزرگ تر
و اکنون در دلش اتاق را گنجانده
خانه و شهر و دیار را
و دنیایی که خودش پیش تر درونش بود