شرلوک هلمز و ماجرای باورنکردنی الماس نحس

به دوستم شرلاو کومبز سرزدم تا نظرش را در مورد آن چه روزنامه ها «راز پگرم» نامیده بودند، بپرسم. او را در حالی یافتم که با چهره ای آرام و شیرین مشغول نواختن ویولن بود؛ گرچه این آرامش را در سیمای آنانی که نوای ویولنش را می شنیدند، دیده نمی شد. می دانستم این شمایل آرام گواه آن است که ذهن کومبز عمیق به مطلبی درگیر است و قطعا یکی از دلایل آن باید روزنامه صبح و مقاله ای می بود که در مدح هوشیاری و شایستگی مثال زدنی اسکاتلندیارد چاپ شده بود.