شب گرد کوچه تنهایی

بعضي وقتها،زماني که مي پنداري در اوج آرامش و اطمينان ايستاده اي همه چيز در هم مي ريزد.حتي کساني را که دوست مي پنداري بدون کوچکترين ترديد،تنهايت مي گذارند يا حتي زير پاهايت را خالي مي کنند.انگار هميشه بايد دلهره داشته باشي در انتظاري که دير يا زود رخ مي دهد شايد يک روز زمان ببرد شايد يک ماه،يا حتي يک سال اما آنچه بايد،رخ مي دهد.بي برو برگرد!
وقتي به کسي پناه مي بري و نااميد مي شوي وقتي درد دل کردنت،نقطه ضعف تو مي شود و وقتي يافتن يک رفيق واقعي،کيميا مي گردد باز هم بايد اميد داشت حتي در تنهايي هاي شبانه!
زيرا آنچه چشم انتظارش هستي زماني مي رسد که انتظارش را نداري.