سیاهوش

گاهی می نویسم، و آن گاهی ست که دلم برای خودم تنگ می شود… دلم برای کودکی ها، راحتی ها و بی مسئولیتی ها تنگ می شود، و این دلتنگی در ترانه هایم نهفته است و شما احتمالا آن را لمس می کنید. در دلتنگی هایم شریکتان کردم، در حال خوبتان شریکم کنید… گاهی برایم بخوانید و گاهی به یادم نفسی بکشید …
فقط همین و فقط همین …
سعی کرده ام آدم باشم، آدمی با اندیشه های ساده و گاهی خوب …