رویایی بیش نبود

هر وقت چشمانم را می بست، صورتش و چشمان سیاهش و حرکت لب هایش که از آنها شور و شوق عشق می بارید، تجسم می کردم. هنوز بوی ادکلنی را که مرا به خود جذب کرده بود حس می کردم. طنین صدای مهربانش در گوشم تمام مدت شنیده می شد. حس می کردم مرد آرزوهایم را پیدا کرده ام. آیا از مرد و آینده و آرزو و زندگی چیزی می دانستم که از انتخابم اینقدر مطمئن بودم؟ آیا همان مدت کوتاه برای شناخت او و انتخاب مرد مناسب زندگی کافی بود؟ آیا بدون فکر و سبک و سنگین کردن به حرف های علیرضا اطمینان کرده بودم و می خواستم برای آینده و زندگی ام تصمیم بگیرم؟