ترجمه های هدایت

وقتی مسخ را به ترجمه هدایت خواندم، در آن به تقریب نوجوانی، ضربه یی بود در فهم از ادبیات. و این که خیال چگونه ما خود را در صراحتى واقعیت گونه مسجل می کند؛ چنان ساده و محکم که انگار از ماجرایی روزمره. این صراحت کلامی در تصویر اندیشه / خیال، درسی در دیدن و تصویر کردن بود و این، دینی است که هدایت بر نسل ما دارد؛ در آن سال ها، که کسی نه کافکا می شناخت، نه اکسپرسیونیسم آلمان را، نه کابینه دکتر کالیگاری را – که حداکثر ويکتور هوگو بود و دارتانیان و شوق زدگی از دختر لر – و حواس ها پرت بود از مبارزه آلمان و انگلیس، و زیر جُلی تر، مبارزه طبقاتی در ایران، که وجهی نداشت و الگوی کلیشه شده روس را – نه حتى مارکس را – می خواست تا در این مزرعه آب گرفته و دهقان خواب گرفته پیاده کند.