بی هم و با هم

آرشام آن لحظه در حال آب پاشي گل‌ها بود. صبا از توي پنجره او را صدا زد. آرشام جان درو باز کن مهمون داريم.
آرشام به سوي در رفت و آن را باز کرد نسترن چند گامي به جلو برداشت و يک دفعه با ديدن او خشکش زد. هيچ‌کدام قدرت تکان خوردن نداشتند. نسترن به زحمت گفت: آرشام! شوهر صبا؟
نه دروغه! به خدا دروغه! يعني…