باد به استقبالم برای صرف وقت می آید

فوت می‌کنم
مُحَرَم دهان‌ات را گریه می‌کنم
و سینه برای تنگستان زبان ات می‌زنم
آه چه تلخ می‌نویسم و چه تلخ‌تر پاک می‌کنم
نگاه کن چه لات‌ولوت نگاهت می‌کنند
از قهوه و سیگار هم تلخی‌ای به‌جا نمی‌ماند
چه پست برایت فوت می‌کنم و از آن دنیا نگاهت می‌کنم
من نیامده‌ام در رؤیایم برایتان فحاشی بنویسم
من پسر آدم و دختر حوا بودم
فکر می‌کنی می‌توانی مرا کور کنی
چشم‌انداز من گریه‌های تو نیست
شاید این برای رؤیای دیگرم بود
که شعرم ته کشید