بادا که مبینید

سرما زده ام، جان مرا گرم کن ای مرگ!
بگذار بخوابم، مده ای عشق! تکانم
حاشا که نگویم که چه خواندند به گوشم!
بادا که مبینید چه دادند نشانم!
سرمستم از آن جام همین قدر که گویم
ای کاش ندانم و ندانم که ندانم