اسم تمام مردهای تهران علیرضاست

رمانِ اسمِ تمام مردهای تهران علیرضاست گسترشِ ایده‌ی روایی همیشگی نویسنده است، ایده‌ای که در عینِ وفاداری به رئالیسم، سویه‌هایی از فانتزی را در خود دارد. رمان داستانِ زن و شوهری جوان است. مردی نه چندان زیبارو به نامِ علیرضا و زنی رؤیاپرداز به نامِ پریسا، زنی که قهرمانِ اصلی رمان است و در یک روز تصمیم مهمی می‌گیرد. او می‌خواهد شوهرش را به شکل‌های مطلوبِ خود تکثیر کند اما این شروعِ یک اتفاقِ شگفت‌آور است…
داستان از نثری ساده و سبک برخوردار بود و در فضایی سیال بین امید و ناامیدی، رنج و شادی و نور و تاریکی جریان دارد. راوی، پریسا را می‌آفریند و پریسا، علیرضاها را و علیرضا، پریسای دیگر را. این چرخه آن قدر ادامه پیدا می‌کند تا مفهوم محوری داستان، همراه با کمال شخصیت‌ها، تکامل بیابد و ثمره‌اش در ذهن آن‌ها شکوفا شود.
در روایات و افسانه‌های مرتبط با آفرینش، انسان ابتدا به شمایل یک مرد خلق می‌گردد. این مرد کامل نیست، احساس تنهایی می‌کند و رنج می‌برد. در رویاهایش موجودی شیرین و لطیف را طلب می‌کند و آنگاه زن در فرایند آفرینش به عرصه ظهور می‌رسد.
در داستان آفرینش، ظاهرا زن و مرد در بهشتی رویایی و وضعیتی بسیار مطلوب به سر می‌برند ولی پس از چندی عشقبازی و آسایش این آدم سراپا مطیع و ناآگاه دیگر دلخواه حوا نیست. بنابراین هر دو تمرد کرده و پس از خوردن میوه‌ی ممنوعه (حق انتخاب و آگاهی) به زمین رانده می‌شوند. آدم و حوا آمیزش می‌کنند و انسان‌ها در پی اعصار پی در پی به دنیا آمده و از دنیا می‌روند و هر کدام بخشی از آدم و حوا را درون سرشت خویش حمل می‌کنند.