آنقدر که نخواهم رئیس جمهور شوم

من گلي اصفهاني هستم. اين اسم را شايد بعدها روي خيلي از کتابهايم ببينيد. حالا که مي گويم گلي اصفهاني باز انگار يک چيزي توي گوشم زنگ مي خورد. يک زنگ بزرگ، نه مثل زنگوله که مي گويد؛ جرينگ، جرينگ و نه مثل ناقوس. مثل همان ها که توي فيلم ها، بالاي کليساها هست که مي گويد؛ دلنگ، دلنگ.
يک زنگي که شکلش مثل آنهاست، اما صدايش وسط اين دو تاست. انگار خبري دارد که خيلي مهم است…