آمده، بازگشته باید…

درخت هزار تخمه ی دورکننده غم، چون مروارید غول آسای سبزرنگی، از پس مه غليظ دریای آبیگون فراخكرت پیداست. درخت نُه شاخه ی تنومند و بلند دارد. بر فراز بلندترین شاخه، کوي قاف ریشه دوانده و ریشه ی هشت کوه دیگر بر روي هشت شاخه تنومند زیرین خانه کرده. آن نُه کوه عظیم روی آن نُه شاخه ایستا، شکوه و جبروت آفرینش را به نمایش گذارده. نهصد و نود و نه هزار و نهصد و نود و نه جوي پرخروش آب، بی وقفه از پاي هر نُه کوه درخت زندگی، با پیچ و تاب و غرش کنان به درياي فراخكرت می ریزند و به سوي آب های رونده و پاینده ی هفت اقلیم جاری می شوند. تمام آب های زمین، از درخت زندگي هزار تخمه سرچشمه می گیرند و حیات سه گانه ی زمین را پدید می آورند. نبات، حیوان و انسان..