آخر داستان

رویم را برگرداندم، از حالت شگفت‌زده و شاید نگرانش حس کردم مرا با گدای ولگردی اشتباه گرفته، یکهو فکر کردم شاید همانی باشم که مرد خیال کرده. شده بود که خود را بی‌نام و بی‌چهره بیابم و در دل تاریکی یا زیر باران، وقتی کسی جایم را نمی‌دانست، در خیابان‌های شهر راه بروم و حالا ناگهان این احساس را مرد پشت پیشخان تایید کرده بود. به من نگاه می‌کرد، بال درآوردم…
لیدیا دیویس نویسنده، مترجم و شاعر آمریکایی متولد 15 ژوئیه‌ی 1947 است. دیویس بیشتر در حوزه‌ی داستان کوتاه و ترجمه شهرت دارد. ترجمه‌ او از مادام بواری اثر فلوبر و طرف خانه‌ی سوان اثر مارسل پروست بسیار مورد توجه منتقدان قرار گرفت. مجموعه داستان نمی‌توانم و نمی‌خواهم جایزه‌ی آکادمی هنر و ادبیات آمریکا و جایزه‌ی بین‌المللی من بوکر را نصیب لیدیا دیویس کرد. این مجموعه پیش از این با خرید کپی‌رایت اثر و با ترجمه‌ی اسدالله امرایی، در نشر افق منتشر شده است. دیویس افتخارهای زیادی در کارنامه دارد، از جمله: جایزه‌ی بوکر بین‌المللی در سال 2013 و جایزه‌ی پِن مالامود در سال 2020.