کردها و خاستگاه آنها

اين کتاب در راستاي هدف انتشار آثار تخصصي موجه در زمينه فرهنگ و مردم شناسي ايران چاپ شده است. اين کتاب ترجمه اي است از Prolegomena to the study of the Kurds; که در سال 2009 به‌قلم گارنيک آساطوريان توسط انتشارات بريل منتشر شد.
آساطوريان، يکي از برجسته ترين کردشناسان و ايران‌شناسان جهان است که سال‌ها تلاش و پژوهش خود را براي بررسي همه جانبه اقوام و گويش‌هاي ايراني به کار بسته است. ملک طاوس، پزيدي‌ها و جهان معنوي آنها اثر قبلي اين مولف است که توسط انتشارات فرهامه چاپ شده است. «کردها و خاستگاه آنها» در ادامه پژوهش‌هاي ميداني اين مولف و براساس مطالعات زبان‌شناختي و قوم‌پژوهي نوشته شده است. در اين کتاب تعاريف، مطالعات تاريخي، روش‌شناسي و به‌طور کلي همه آن چيزي که کردها را به عنوان بخش مهمي از مردمان اين سرزمين تعريف مي‌کنند، گردآوري شده‌اند.
به جرأت مي‌توان گفت که حتي در سده‏‌هاي اوليه پس از ميلاد مسيح نيز هنوز گونه‌هاي بومي در وضعيت به‌‏اصطلاح «نطفه‌اي» قرار داشته‌اند. يعني تازه در حال شکل‌گيري بوده‌اند. بنابراين، زماني که از بلوچ‌ها يا کردها در باز‏ه‏ زماني پيش‏ از اسلام سخن مي‌رود، از نظر روش‌شناسي صحيح بايد آن‌ها را گويش‌وران گويش‌هاي کردي يا بلوچي ناميد؛ يعني کساني که به گونه‌هاي اوليه‏ اين گويش‌ها صحبت مي‌کرده و هنوز هويت قومي نداشته‌اند. اين گروه‌ها پس از استيلاي اعراب بر ايران تدريجاً از يک هويت‌ بومي و منطقه‌اي به هويت قومي و فرهنگي تبديل شدند.
کردشناسي يکي از سياست‌زده‌ترين شاخه‌هاي ايران‌شناسي است که نقش متفننين بومي در آن بسيار چشمگير است. انشاءنويسي در اين رشته چنان موجب به‏ وجودآمدن هرج‏‌ومرج شده که در بعضي از موارد حتي راه پيشرفت اين حوزه مهم از ايران‌شناسي را سد کرده است. درحالي‏‌که در رشته‌هاي ديگر ايران‌شناسي، فعاليت‌هاي آکادميک و کندوکاوها و جست‏جوهاي ذوقي و تفنني کاملاً از هم مجزا هستند و هرگز مزاحم يکديگر نمي‌شوند. نتايجي که نويسنده در اين کتاب به آن رسيده‌ ممکن است براي برخي (قبل ‏از همه متفننين) غيرمنتظره باشد، اما آساطوريان معتقد است هرچه در بطن اين اثر نهفته بر اساس داده‌‏ها و پارامترهاي علمي و بر پايه‏ روش‌شناسي دقيق تشريح شده است.
کتاب کردها و خاستگاه آنها با 141 صفحه، حاوي پيشگفتار مولف بر ترجمه فارسي، مقدمه و 8 بخش اصلي است که عبارت‌اند از: زبان، ادبيات، مذهب، کردستان سرزمين خيالي، نام‌هاي قومي کردها، خاستگاه نژادي کردها، مهاجرت به شمال و ظهور يک واقعيت جديد جمعيتي قومي در منطقه و نهايتا داده‌هاي زباني به مثابه‏ي شواهد تاريخي. کتاب با سخن پاياني و کتاب شناسي به پايان مي‌رسد.