اطاعت کورکورانه

در بخشی از کتاب اطاعت کورکورانه می‌خوانیم
مساعد بودن حکومت دیکتاتوری برای تحمیل شرایط استعمار به ملت می‌باشد.
مهم‌ترین شرطی هم که برای مساعد نمودن زمینه‌ی استعمار مرئی یا غیرمرئی یک ملت ضرورت دارد، همانا سلب آزادی و عادت دادن مردم به توسری ‌خوردن و پستی و بندگی و تنزل خصائل آزادگی و حریت افراد است. در این‌باره اگر از انصاف نگذریم، در دوره‌ی سیاه بیست‌ساله و در تحت لوای عاید عظیم‌الشأن، ارتش در درجه‌ی اول و امنیه و پلیس در درجه‌ی دوم، رل اساسی و مهم را به عهده داشتند، از این‌که ارتش را در درجه‌ی اول قرار می‌دهم عصبی نشوید و فوراً قضاوت نسنجیده نفرمایید. ارتش ایران علاوه بر رل اساسی مخصوص خود، قدرت بزرگی بود که به اتکای آن نیروی بی‌اهمیت شهربانی و قدرت ناچیز امنیه می‌توانست به کثافت‌کاری، دزدی، قتل، جنایت، بی‌عصمتی و بی‌ناموسی خود ادامه دهد. والا اگر برق سرنیزه‌ی ارتش در رژه‌های میدان جلالیه نبود سرپاس مختار با تمام پاسبانان شیره‌ای خود قدرت تحمل مشت دویست نفر را هم نداشت و این سازمان عجیب جاسوسی که برای اختناق مردم، برای خفه کردن نغمه‌های آزادی و برای هزار گونه جنایت و ظلم و آدم‌کشی به وجود آمده بود نمی‌توانست در مقابل دندان و چنگال زنان و مشت و چوب مردان بیچاره و مظلوم پایتخت مقاومت کند. وجود همین ارتش اجازه داد که سازمان پیشاهنگی با آن افتضاح و کثافت به وجود آید و پیش‌آهنگی را در دنیا ننگین کند. آقای حکمت، وزیر فرهنگ به اتکای همین ارتش بود که زیباترین دختران معصوم و بی‌گناه را به پیشگاه ولایت ‌عهد وقت و شاهپور علیرضا و سایر شاهپورها تقدیم می‌کرد و تقرب بیشتری می‌جست مگر به‌ جز بیم مرگ ترس از تبعید و حبس عامل دیگری وجود داشت که سرتیپ ……. و هم‌ردیف سرتیپ ……. و ……. الدوله و غیره هزار گونه ناملایم و بی‌عفتی ببینند و جرئت نفس کشیدن نداشته باشند؟ آزادی قدرت ارتش مورد سوءاستفاده‌ی امنیه و پلیس و قدرت هر سه مورد سوءاستفاده‌ی مقامات عالی و دشمنان خارجی ایران قرار می‌گرفت. اگر از شما سؤال کنند چرا قدرت ارتش به‌ جای آن‌که برای حفظ ناموس ملت به کار رود مورد سوءاستفاده واقع شده و در راه دست‌درازی به ناموس و جان و مال به کار افتاده است چه خواهید گفت؟ آیا شما مثل سرلشگر ریاضی می‌گویید ارتش آلت دست قوه‌ی مجریه است و اگر هیئت حاکمه دست راست باشد به نفع آن‌ها و ضرر اکثریت ملت بیچاره و بینوا استعمال می‌شود؟ آری همین اطاعت کورکورانه‌ی بی‌معنا و همین طرز تفکر غلط بود که ما را برخلاف وجدان و برخلاف شرافت، برخلاف مصالح میهن و ملت ایران و فقط به نفع سیف‌پور فاطمی‌ها، مسعودی‌ها، ملک‌مدنی‌ها و … وادار به عمل و جانبازی می‌کرد.