شهرزاد

شهریار: تو فکر می کنی، مثل آب، همیشه زندانی مظروف خود نبوده ای شهرزاد: آری…! من هم جز آب نبوده ام و نیستم، می پنداری وجود حقیقی من خارج از آنچه جسد من از زمان و مکان در بردارد، چی است؟ حتاسفر و انتقال از جایی به جایی، مثل آبی ست که از ظرفی به ظرفی دیگر انتقال می شود. آزادی آب از قید ظرف در چه صورتی ممکن است. باید می دانستی سفر نمی تواند تو را آزاد کند.