سرزمین بی کسان

این نمایشنامه که نخستین بار سال ۱۹۷۵ در انگلستان به روی صحنه رفت و یک بار نیز توسط خود پینتر اجرا شد روایتگر مواجهه ی دو شاعر سالخورده با رابطه ای مبهم و تعریف ناشده در خانه ای اعیانی در منطقه ای مرفه نشین در لندن است.
طرح ریزی گفت و گوهای زیرکانه ی این دو شاعر و دلالت های بین سطور سخنانشان فضایی پینترسک به معنای واقعی کلمه را شکل داده جایی که زبان نه ابزاری برای بیان ،افکار بلکه وسیله ایست برای پنهان کردن مکنونات قلبي.
نقطه ی اوج این اثر به روایت منتقدان ساندی تایمز و دیلی تلگراف «آشفتگی استادانه در دیالوگ ها و نمایش اندوه در پس طنز زیرکانه در این نمایشنامه است که سرزمینی برزخی را برای مخاطبان به تصویر می کشد اوج هنرنمایی پینتر در این نمایشنامه تلاش او برای بازنمایی گرفتاری انسان در عمیق ترین لایه های تنهایی و ابتلای او به دردهای وجودی بدون شعارهای گل درشت اخلاقی و بیانیه های پرطمطراق روشنفکرانه است این اثر نمایشنامه ای است برآمده از آب و گِلِ سنت غنی و ریشه دار ادبیات نمایشی انگلستان با رویکردی مدرن و مقارن با دغدغه های انسان تکین و جدا افتاده ی امروز.