گفتگوها با گوته (2)

گوته یک قدیس آسمانی نیست اما بی تردید یک برگزیده زمینی ست تا با نبوغ زبده خود، اشارتی به نام متبرک آسمانی باشد. او در گستره دلنواز ادبیاتی که به زبان آلمانی آفرید حتی یک لحظه از جستن حقیقت در پس طبیعت که محضر خدا باشد باز نماند. گوته در اینجا در مسند فرزانگی پیرانه جان والایی که اسوه هنر و حکمت ناب غرب است برای مدت حدود ده سال سرسلسله های راستین و مشترک هنر، زندگی، طبیعت و علم را برای جوان صافدلی که اکرمان باشد روشن می کند و دانش را از سطح صرفاً متعین طبیعت اشیاء و هستی به معارج حقیقت فرازمینی متصل می سازد تا جریان معنوی را به کنجکاوی در کشف انتظام قوانین طبیعی بپیوندد. اینجا در اغتنام ستودنی قلم کوشایی که این کتاب را در قالب چنان نگاره ای سترگ از تطور عقل به ظهور رسانده که نیم تاب تایید غیبی دل ها بر آن پرتو می افکند، یقین استوار کلام نیچه : ” این بزرگترین کتاب ما آلمان هاست ” همنوازانه به بصیرت لطیف کلام کافکا می پیوندد: “گوته تقریباً تمامی آنچه را ما نیاز به دانستن داریم بازگفته است.”