منت از امید

وقتی که من بازنشسته شدم رفتم منزل همان شب شعری به خاطرم رسید که آن را نوشتم و همیشه آن را به یاد دارم
عمریست پا ز مردم دنیا کشیده ایم ما رخت خود به عالم بالا کشیده ایم محصول ما ز زندگی و بندگی چه بود؟
ما منت از امید چه بیجا کشیده ایم
با خودم فکر کردم این همه سال و این همه تلاش و دویدن چه حاصلی داشته است؟ برای چه بوده؟ واقعاً ما منت از امید چه بیجا کشیده ایم؟