مشق‌ های خط نخورده

آن همه چشم، آن همه روي زيبا، آن همه بهار و آن همه برف، آن همه ابر و آفتاب، آن همه شور و شوق و تپيدن دل به شکلِ عکس ميان اوراق البوم‌ها و درون خاطرات رنگ مي‌بازد و مواجهه با روياي منظر شگفت طبيعت و شهر و آسمان و کهکشان پيوند مي‌خورد به کابوس حيرت غم گم کردن دوربين که هنوز که هنوز است هيچ رهايم نمي‌کند.
بزودي يک عکس خندان خودم را چاب خواهم کرد و در يک قاب طلايي، به قصد جاودانگي کنار قاب عکس خندان پدر بر تاقچه خواهم نشاند.