بلاتکلیف

من در این لحظه فقط تختم را می‌خواهم، حتی اگر موشکی میان آن اصابت کند… بلاتکلیف درباره‌ی سفری تمام‌شده اما ناتمام است. سفری به شهر استانبول که قرار بود چهارشب و پنج روز باشد، از بیستم تا بیست‌وچهارم خرداد 1404. تا اینکه در آخرین روز سفر و پیش از پروازِ گروه به تهران، اسرائیل به ایران حمله کرد و جنگی آغاز شد که بعد از دوازده روز با خسارات فراوان دو طرف به پایان رسید و به جنگ دوازده‌روزه معروف شد. ضابطیان با نثری دل‌نشین و لحنی صمیمانه، تجربه‌ی خود و هم‌گروهی‌هایش را از آن روزهای تردید، بلاتکلیفی و دلهره روایت می‌کند. این سفرنامه‌ی متفاوت که در کمترین فاصله از تجربۀ اصلی نوشته شده، پُر از جزئیاتِ زنده و گزارش‌های بی‌پرده است و تا آخرین صفحه نمی‌توانید آن را کنار بگذارید. از متن کتاب «جنگ‌وگریزهای ذهنم، در میانۀ خبرهای لحظه‌به‌لحظه از ترور فرماندهان نظامی، بمباران مراکز مختلف، تیک‌های خورده و نخورده تا ساعت 6:30 صبح طول می‌کشد تا اولین خبر را از خانواده می‌گیرم و نفس راحتی می‌کشم. اما نمی‌دانم هنوز چند نفر را از دست داده‌ایم، چقدر خسارت دیده‌ایم و قرار است چه اتفاقی بیفتد؟ مغزم با خواب میانه‌ای ندارد، دلم آشوب است اما بدنم انگار توان مقاومت ندارد.»