استامبولی (گالینگور)

درباره کتاب استامبولی اثر منصور ضابطیان
کتاب استامبولی را اگرچه می‌شود از نظر موضوعی در دسته‌ی سفرنامه‌ها قرار داد اما حقیقت آن است که این کتاب از نظر شکل ارائه و نوع نگارش با اشکال متداول و کلاسیک سفرنامه بسیار تفاوت دارد. به‌عنوان مثال در اکثر سفرنامه‌ها، توالی زمانی، بنای اصلی روایت است و نویسنده سعی می‌کند به بیان اتفاقات سفر به‌صورت منظم بپردازد اما در استامبولی، ما با نوع جدیدی از سفرنامه‌نویسی روبه‌رو می‌شویم که دسته‌بندی فصل‌های آن بر اساس سوژه و موضوع است نه توالی زمانی.
منصور ضابطیان، نویسنده استامبولی، در یک فصل به غذاهای تاریخی ترکیه می‌پردازد، ممکن است در فصل دیگر گفتگو با اهالی استانبول را مبنای سفرنامه خود قرار دهد و در فصل دیگری به بررسی کاربرد یک واژه خاص در استانبول بپردازد. خلاصه در این سفرنامه از گفتگو با یکی از شاعران مطرح ترک گرفته تا نکته‌هایی در مورد سریال‌های معروف ترکیه‌ای، مطالب جذاب و خواندنی وجود دارد. نکته‌ای که شاید برای شما نیز جذاب باشد این است که ضابطیان در بخشی از کتاب می‌گوید که برعکس تصور اکثر ما هیچگونه نشانی از آن غذای معروف «استامبولی» در شهر استانبول دیده نمی‌شود.
در این کتاب مخاطب می‌تواند از طریق جهان کلمات و به واسطه نگاه خاص مولف، به نکات مختلف فرهنگی و گردشگری و جامعه‌شناسانه‌ای دست یابد که شاید حتی با سفر به استانبول نیز قابل دسترسی و دریافت نباشند. به‌عنوان مثال در بخشی از سفرنامه مولف به بیان گفتگوی خود با یک خدمه جوان رستوران، با تحصیلات و علایق خاص، پرداخته است که دارای نکات فرهنگی و جامعه‌شناسانه بسیار جالب و مهمی است. نکاتی که از طریق خواندن یک سفرنامه معمولی و یا حتی سفر به استانبول به دست نمی‌آید. قلم منصور ضابطیان در کتاب استامبولی همواره رگه‌هایی از طنزی شیرین را با خود به همراه دارد و همین موضوع باعث می‌شود که مخاطب در هنگام خواندن این اثر احساس خستگی نکند. طرح جلد طنازانه و وجود عکس‌های سفر نیز بر جذابیت آن افزوده‌اند.
بخشی از کتاب استامبولی
«آفتاب اول پاییز خودش را از لابه‌لای برگ‌های چنار توی خیابان کشیده روی بالکن بزرگ خانه ابادا. مثل همه جای دنیا آفتاب پاییز حسابی می‌چسبد. یک شادی و غم توامان دارد و یک سرخوشی و رخوت همزمان.»