رنسانس

ايتاليايي‌هايي که در عصر رنسانس مي‌زيستند، دوران کلاسيک گذشته را بي‌نقص و ايده‌آل مي‌‌دانستند و دوره خودشان را به عنوان دومين عصر طلايي قلمداد مي‌نمودند. آثار عتيقه مثل اين کاسه عقيق که تاريخ آن به قرن اول يا دوم قبل از ميلاد مسيح باز مي‌گردد، به خاطر تکنيک‌هاي هنري مورد استفاده در نحوه ساختش، با ارزش مي‌باشد و سبب تقليد ديگران نيز شده است. بوتيچلي از شخصيت‌هاي اساطيري بادهاي اتسيان يا بادهاي مديترانه‌اي، که 40 روز هنگام تابستان در درياي مديترانه مي‌وزند و موجب حاصل خيزي رود نيل مي‌گردد، در نقاشي خود به نام تولد ونوس استفاده کرده است.
تنها مدل نقاشي يا کارتون به جا مانده از لئوناردو، ممکن است اين نسخه بدلي از يک طراحي گمشده باشد، که در سال 1501 در فلورانس نمايش داده شده بود؛ اين اثر چنان تاثيري بر هم دوره‌اي‌هاي او گذاشت که برخي مانند ميکل‌آنژ جوان سعي در تقليد مهارت‌هاي ترکيبي شگفت‌انگيز لئوناردو نمودند (در نقاشي مدور دوني). اين مدل نقاشي، شباهت فراواني به اثر هنري محرابي با همين موضوع دارد که براي پادشاه لويي دوازدهم فرانسه تهيه شده بود.