از زیبایی متافیزیکی تا زیبایی هنری

کتاب حاضر تلاشی است در جهت روشن کردن خط سیر اندیشه‌های افلاطون و ارسطو درباره زیبایی و هنر، با ابتناء بر آثار اصلی آن‌ها.
تلاش نگارنده این است که خواننده، علاوه بر آشنایی با این آثار، با دیدگاه‌های این دو فیلسوف بزرگ درباره زیبایی و هنر و نتایج و پیامدهای اندیشه آنان نیز آشنا شود.
این پژوهش معلوم خواهد داشت که چگونه زیبایی، که نزد افلاطون شانی متافیزیکی دارد، در ارسطو از عالم مثال به عالم واقع فرود می‌آید و به نحو استقلالی در اشیاء و امور زیبا، از جمله آثار هنری، جای می‌گیرد و هنر نیز ذیل حکمت درآمده و در خدمت بهبود اوضاع زندگی فردی و جمعی مردمان قرار می‌گیرد. این تغییر البته از تغییرات کلی در مبانی اندیشه این دو فیلسوف نشات می‌گیرد. اگرچه عناصر اصلی زیبایی شناسی یونانی، یعنی تناسب و تقارن و اعتدال، نزد هردوی این فیلسوفان بزرگ جایگاه خود را حفظ کرده و نیز غایت کلی فلسفه هردوی این اندیشمندان معطوف به «خیر» است.
مبنای کار در بررسی آراء افلاطون رساله‌های «هیپیاس بزرگ»، «مهمانی»، «فایدروس»، «ایون»، «سوفیست»، کتاب‌های دوم و سوم و دهم جمهوری، وقوانین، و در ارسطو بوطیقا و کتاب هشتم سیاست بوده، هرچند به تناسب موضوع مورد بحث، سایر آثار مرتبط نیز مدنظر قرار گرفته است.