زرتشت نیچه

از همه ي کتاب هاي نيچه، چنين گفت زرتشت احتمالا مهم ترين و يقينا معروف ترين آن هاست. حتا بيش از معروف، کتابي تقريبا مردمي است: هر کسي آن را خوانده، يا دست کم، ورق زده است. اما همان شکل شاعرانه اين اثر، که همه را فريفته مي سازد، گيج کننده است و بيش تر وقت ها خواننده از مرز اين برخورد نخست فراتر نمي رود. از چنين مطالعه يي که هنوز به پايان نرسيده کنار گذاشته مي شود، در بهترين حالت، جز چند گزين گويه ي خوش ساخت چيزي به ياد نمي ماند؛ گزين گويه هايي که به تنهايي و جدا از بافت اصلي چه بسا بدترين تعابير نادرست را نيز برانگيزد. پس چنين گفت زرتشت، کتابي که همزمان اين همه جذاب و گمراه کننده است، چه معنايي دارد؟ چرا گفتارش هنوز به ما مربوط مي شود؟ روشن کردن اين نکته ها هدف جستار حاضر استکه کليدهايي را که نيچه در پيش گفتار زرتشت براي خواندن اين اثر و کل آثارش در اختيار ما مي گذارد، خاطرنشان مي سازد.