ترجیع بند در شعر نو (سروسیمین)

در گذشته دور، ترجیع بند، قالبی بود ابداعی برای گریز از کسالت آوری، یکنواختی و محدودیت های ساخت قصیده. در گذشته نزدیک ترجیع بند در کنار قالب های شعری مشابه یعنی مسمط و مستزاد وسیله تهییج و تحریک و برانگیختگی و حس و شعور سیاسی و مبارزاتی مردم می شد، امروزه بند ترجیعی کارکردهای متفاوت و گسترده تری پیدا کرده است. نقش ساختاری، فضاسازی، تصویرپردازی و فعال کردن روابط درونی اجزاء شعر، ایجاد معنا در تخالف و پیوند با بیت ها مصرع های دیگر و نیز نقش ایجاد استمرار ذهنی در مخاطب از طریق تأکید و تکرار صوری را به عهده دارد.به عبارت دیگر، بند ترجیعی در شعر نو، قلمرو کارکرد خود را گسترش داده است و اهمیت آن را در هر سه وجه صورت (Form)، ساختار (Structure) و محتوای شعر (Content) می توان دید.