رهبران آخر غذا می خورند

فراد در سازمان باید احساس امنیت کنند و مطمئن باشند یک نفر همیشه حواسش به آن‌ها هست. در چنین وضعیتی رهبر به سلامت افرادش اهمیت می‌دهد و افراد هم از جان مایه می‌گذارند، تا سلامت سازمان حفظ شود.
رهبر نباید فراموش کند که همه کارکنان سازمان انسان‌اند و باید به گونه‌ای رفتار کنند که اعتمادشان جلب شود. خوبی در ذات انسان‌هاست نه در مدرک تحصیلی‌شان. هر خطری هست، باید بیرون از دیوارهای سازمان باشد و افراد درون سازمان باید همراه و همدل باشند و در کنار هم احساس خطر نکنند. قوانین برای اجتناب از خط است، ولی اگر موقعیت خاصی پیش بیاید که پیروی از قوانین خطرناک باشد، افراد باید بدانند چه زمانی قانون را زیر پا بگذارند. اگر کارکنان اختیاری در تصمیم‌گیری‌های شرکت نداشته باشند، یک اشتباه رئیس مساوی است با مضرر شدن تمام افراد سازمان است.
وقتی رهبران الهام‌بخش پیروانشان باشند، افراد رویای آینده‌ای بهتر را در سر می‌پرورانند و بیشتر یاد می‌گیرند و تلاششان را چند برابر می‌کنند تا برای سازمان‌شان کارهای بیشتری انجام دهند و در این مسیر خودشان به رهبر تبدیل می‌شوند. رهبری که مراقی افرادش است و بر سلامت سازمان تمرکز می‌کند و هرگز شکست نمی‌خورد.