تکامل گرایی و تبیین حیات

در این مقاله من سه پیشنهاد ارایه می دهم و با دو استدلال اضافه ی دیگر نتیجه گیری می کنم. براساس پیشنهاد اول، مهم ترین نقش داروین این بود که منشا و تنوع موجودات را وارد قلمرو علم کرد. انقلاب کپرنیکی عبارت بود از تعهدی به این اندیشه که قوانین طبیعی که پدیده های طبیعی را توضیح می دهند. بر جهان حکمرانی می کنند. داروین انقلاب کپرنیکی را با بسط این تعهد به دنیای زنده کامل کرد.
براساس پیشنهاد دوم، انتخاب طبیعی فرایندی خلاق است که می تواند پیدایش چیزهای نو را توضیح دهد. با یک مثال ساده نشان می دهیم که انتخاب طبیعی چه گونه خلق می کند و آن گاه با استفاده از دو تشبيه خلق هنری و میمون های حروف نگار- که در شباهت ها و تفاوت های مهمی با هم مشترک اند، مسئله را روشن می کنیم. قدرت خلاق انتخاب طبیعی از تعاملی متمایز میان شانس و ضرورت یا بین فرایندهای تصادفی و جبری برمی خیزد.
پیشنهاد سوم این است که برای تبیین ویژگی های موجودات زنده به تبیین هایی غایت شناختی نیاز داریم، در حالی که این نوع تبیین ها برای پدیده های بی جان طبیعی نه لازم اند، نه مناسب. من غایت شناسی را توضیح خواهم داد و میان غایت شناسی درونی و بیرونی و میان غایت شناسی مقید و غیرمقید تفکیک خواهم گذاشت. چشم انسان که به وضوح برای دیدن ساخته شده یعنی از فرایندی طبیعی نتیجه شده است. مثالی از غایت شناسی درونی (یا طبیعی) است. یک چاقو غایتی بیرونی (یا مصنوعی) دارد؛ زیرا با هدفی عمدی از سوی عاملی بیرونی طراحی شده است.